Մեր հայացքները հատվել են վաղո~ւց,
Եվ բռնկվել են ջերմ խոսակցության,
Որն անլսելի է գուցե շատերին,
Սակայն ղողանջն է մեր սիրո հավերժության:

Ես քեզ չեմ նայում չափից ավելի,
Քանզի արևին երկար չեն նայում,
Բայց զգում են նրան` առանց նայելու,
Առանց նայելու տեսնում են նրան…

Ես դիմահարվել պատրաստ եմ կյանքի
Բոլոր օրերին վառ ու մշուշոտ,
Եվ նրա անհուն, մեծ հորձանուտը
Պատրաստ եմ անցնել ես հողմապտույտ,

Միայն թե քեզ հետ, քո ձեռքը բռնած`
Նայելով սիրո~ղ, վճիտ աչքերիդ,
Ցրելով մտքիս խավարը դարձյալ
Հույզի ջահերով քո սիրո պայծառ…

Սիրում եմ դեպի քեզ ունեցած սերը իմ,
Որ հետապնդում է այնպես աննահանջ,
Սիրում եմ քեզ սիրել այնպե~ս քնքշագին,
Ինչպես իմ սրտի խորանում է գրված…

Ն. Ավագյան