Անգորական լերկաձուկ (լատ.՝ Barbatula angorae), բալիտորաձկների ընտանիքի ձուկ։ Հայաստանում տարածված է Արաքս, Մեծամոր, Հրազդան, Արփա, Ագատ, Ախուրյան, Որոտան, Քասաղ, Եղեգիս և այլ գետերում։

Արտաքին կառուցված[խմբագրել]

Մարմինը ձգված է, առջևի մասում՝ հաստացած և վերից վար մի փոքր սեղմված, երկար, ՝ 5-7 (երբեմն՝ 10) սմ։ Պոչային ցողունը բարձր է՝ կողքերից սեղմված։ Բերանը նեղ է, փոքր, գտնվում է դնչի ստորին մասում։ Վերին ծնոտի վրա կան 3 զույգ կարճ բեղիկներ. Երկուսը՝ դնչի առջևի մասում, մեկը՝ բերանի անկյունի վերևամասում։ Պոչային լողակն ունի թույլ արտահայտված գոգավորություն։ Թեփուկները մանր են ու բարակ։Կողագիծը լրիվ է, ձգվում է մինչև պոչային լողակի հիմքը։

Մեջքային լողակում կա 8-11 ճառագայթ, հետնալողակում՝ 7-8։ Ալանային ատամները միաշարք են։ Արուների կրծքային լողակի 2-րդ ճառագայթը հաստացած է։ Մարմնի ընդհանուր գունավորումը դեղնամոխրագույն է կամ մոխրագույն՝ պատված տձև ու անկանոն դասավորված սև պտերով, որոնք հատկապես խոշոր են կողագծի երկարությամբ։ Ողնաշարի երկայնքով ձգվում է 7-12 համեմատաբար խոշոր, սև բծերի 1 շարք։ Մեջքային և փորային լողակները մոխրագույն են՝ պատված մանր բծերով։ Կրծքային, փորային լողակները և հետնալողակը, երբեմն նաև պոչայինը՝ նարնջագույն են, բաց մոխրագույն կամ նարնջամոխրագույն։

Բազմացում և զարգացում[խմբագրել]

Բազմացման շրջանը կախված է ջրի ջերմաստիճանից։ Արարատյան դաշտի և այլ ցածրադիի շրջանների ջրամբարներում բազմանում է ապրիլ-մայիսին, բարձրադիր վայրերում՝ հունիս-հուլիսին։ Բեղունությունը հասնում է մինչև 7 հազար ձկնկիթի, դրանք կպչուն են, ամրանում են քարերին ու ստորջրյա բույսերին։

Սննդառություն[խմբագրել]

Կենդանակեր տեսակ է։ Սնվում է տարբեր բենթոսային մանր անողնաշարավորներով, գլխավորապես միջատների թրթուրներով, որդերով, նաև ձկնկիթով։ Վարում է մերձհատակային կենսաձև՝ նախընտրելով գետերի և ջրանցքների արագահոս տեղամասերը։ Հանդիպում է նաև ջրանցքների դանդաղահոս և տղմոտ հատակ ունեցող մասերում։ Որպես թաքստոց՝ հաճախ օգտագործում է ստորջրյա խիտ բուսուտները։

Արտադրական նշանակություն[խմբագրել]

Արտադրական նշանակություն չունի։